Rekord

Niedziela, 2 maja 2010 · dodano: 02.05.2010 | Komentarze 22

Myślą przewodnią wycieczki było motto: "Albo mistrzostwo, albo kalectwo"
żadko się zdarza żeby pierwsza część mi wychodziła.
Ruszyliśmy z Tomkiem o 7 rano po drodze w Dąbiu zabierając Mariusza. Początek bardzo spokojny.
Trzymaliśmy sobie 30km/h i miło gawędziliśmy. Mariusz od początku miał problem z korbą. Okazało się że
łańcuch kompletnie nie współpracował z resztą. Podziwiam chłopaka że dojechał z nami do Pobierowa.
Miejscami droga była nadzwyczaj opłakanym stanie ale bez większych problemów dotarliśmy do pierwszego postoju w Golczewie. Chwilka przerwy żeby pupcia odpoczęła po tych wybojach. Wiatr nie specjalnie nam przeszkadzał bo w istnie
piknikowym kręceniu jechaliśmy obok siebie. Przy wyjeździe z Golczewa Marek coraz bardziej zaczyna odczuwa problemy ze sprzętem. Postanawiamy z Tomkiem kręcić i co jakiś czas czekać na Mariusza. Tym sposobem docieramy do Pobierowa.
Jak na majówkę ludzi nie zbyt wiele co nam szczególnie nie przeszkadza. Ruszamy na plażę zobaczyć czy Bałtyk nie wysechł. Pogoda nad morzem cudna niebo bez chmurek. Postanawiamy coś zjeść i ruszyć z powrotem bo na licznikach już ponad 100 kilometrów. Zakupujemy Pizze (nie było tragedii nawet dobra). Po pożywieniu zakupy napojów w spożywczaku i zaczyna się najgorsze.....Powrót !!!
Przy wyjeździe z Pobierowa Mariusz proponuje żebyśmy jechali sobie swoim tempem i nie czekali bo on będzie jechał wolniej żeby w ogóle wrócić. Ma nasze namiary jak by co ma dzwonić.
Od tego momentu zaczyna się walka ze słabościami. Początek bardzo spokojny z 32 km/h na liczniku.
Coraz bardziej zaczynam czuć że moje 4 litery zaczynają obrażać sie na slr'a :)
Po około 140 kilometrach zaczynamy swobodnie kręcić 35-37km/h i walczymy o super średnią.
Kilometry mijają, zmęczenie daje się we znaki, zmiany z Tomkiem coraz krótsze po 2-3 kilometry.
Docieramy tym zabójczym tempem do Goleniowa i zaraz za nim robimy przerwę na batona i ...... WC
Ostatnie 20 kilometrów to dla mnie istna męczarnia zmiana za zmianą. Tomek przejmuję sterowanie a nam na koło siada jakiś rowerzysta. Po około 3 kilometrach urywamy kolegę i kręcimy dalej. W Dąbiu stuka tak wyczekiwana dwusetka.
Docieramy do domu z super wynikiem i średnia która samych nas zaskakuje..... jest moc :)

Bałtyk © wober

od zmęczone dzieciny :) © wober

kox © wober

łili i tadek :) © wober

KOXEM TRZEBA SIE URODZIĆ NIE MOŻNA NIM ZOSTAĆ :D